‘Ouders leren kinderen dat ze niet mogen staren of wijzen naar een brandwondenpatiënt, maar dat werkt net averechts.’

Evi (26) liep in haar jeugd ernstige brandwonden op. Ze startte recentelijk samen met haar goede vriendin Debbie een crowdfunding op om hun boek ‘Mama’s zijn mooi’ te kunnen uitgeven.

‘Een mooie zomerdag, tien jaar geleden. Samen met mijn vader probeerde ik de barbecue aan te steken. We gebruikten brandspiritus en die veroorzaakte een enorme steekvlam die mijn synthetisch zomerjurkje in vuur en vlam zette. Ik liep brandwonden op over de hele voorkant van mijn lichaam en moest een jaar lang in het brandwondencentrum verblijven, waar ik de eerste zeven weken in coma lag en daarna de ene na de andere zware infectie opliep.Het is een paar keer echt kantje boord geweest, de dokters hadden me op een bepaald moment zelfs opgegeven.’

‘De daaropvolgende jaren ging ik dertig keer onder het mes en probeerden de artsen mijn beschadigde huid zo goed mogelijk te herstellen. Na mijn verblijf in het brandwondencentrum ben ik nog voor drie maanden naar een revalidatiecentrum verhuisd waar ik zo goed als alle basisfuncties opnieuw moest aanleren. Maar helemaal de oude ben ik nooit meer geworden. Inwendig hebben de brand en de complicaties tijdens het herstelproces mijn lichaam zwaar toe­getakeld en ik draag ook de uiterlijke gevolgen ervan.’

Ik heb bij momenten diep gezeten. Maar ik besef dat ik echt door het oog van de naald ben gekropen, en dus blij mag zijn dat ik er nog ben.

Littekens blijven

‘Als zeventienjarig meisje moeten leren omgaan met de brandwondenlittekens en de pijn was niet makkelijk. Ik heb bij momenten diep gezeten. Maar het besef dat ik echt door het oog van de naald was gekropen, en dus blij mag zijn dat ik er nog ben, heeft ervoor gezorgd dat ik er toch geen trauma aan heb overgehou­den. Ik had maar één doel voor ogen: zo snel mogelijk mijn leven weer in eigen handen kunnen nemen. Na een herstelproces van anderhalf jaar waren mijn sociale leven en vriendenkring voor een groot deel weggevallen. Mijn studies heb ik opnieuw proberen op te pikken, maar op school kreeg ik maar weinig begrip voor mijn afwezig­heid. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik het absoluut niet meer kon opbrengen om het klassieke onderwijs te blijven volgen. Ik stapte over naar het dagonderwijs voor volwassenen, waar ik mijn oplei­ding tot schoonheidsspecialiste verderzetten.’

‘Een brandwondenlitteken gaat nooit meer weg en springt altijd in het oog. Door de jaren heen zijn mijn littekens wel iets vervaagd, maar mijn hals en armen zijn zwaar ge­raakt. Zodra het zomer wordt en ik korte mouwen draag, kijken men­sen me weer na. De ene dag kan ik daar al wat beter mee om dan de andere, maar het blijft altijd vervelend.’

Mijn uiterlijk aanvaard

‘Mijn man en ik zijn nu acht jaar samen. Bart heeft me leren kennen mét brandwonden, maar die hebben hem nooit tegengehouden om een relatie met mij te beginnen. Zelf heb ik mijn uiterlijk ondertussen aanvaard, en ik probeer me niet meer van de wijs te laten brengen als mensen kijken. Maar voor mijn man en kinderen is dat nog altijd niet evident. Er heerst in onze maatschappij nog veel onwetendheid rond brandwon­den. Nog steeds zijn er ouders die hun kinderen opvoeden met de boodschap dat ze niet mogen kijken of gapen naar een brandwondenpatiënt, er niet mogen over praten of naar wijzen. Maar dat werkt net averechts en zorgt ervoor dat kinderen niet weten hoe ze zich moeten gedragen. En dat kan dan weer leiden tot pestge­drag.’

Het idee om een tiental boekjes te laten drukken evolueerde al snel naar 500 exemplaren, en daarna 750.

‘Vooral mijn dochter Fran heeft daar al last van ondervonden. Ik was zwanger van ons zoontje Flor en bracht Fran elke dag naar school. Door mijn dikke buik en de hormonen vielen mijn littekens tijdens de zwangerschap extra hard op. En daar werd mijn dochter op school een aantal keer op een pijnlijke manier op aangesproken. Bij haar is het gelukkig nooit zover gekomen dat ze er effectief mee gepest werd. Maar mocht Fran niet zo sterk in haar schoenen hebben gestaan, had dat wel makkelijk kunnen gebeuren.

‘Mama’s zijn mooi’

En zo is het idee voor mijn kinderboek ‘Mama’s zijn mooi’ ontstaan. In eerste instantie wilde ik samen met mijn vriendin Debbie, die heel artistiek is aangelegd, alleen voor mijn eigen dochter een boekje maken waarin op een speelse manier wordt uitgelegd hoe je ermee moet omgaan als je mama brandwonden heeft. Maar toen ik het ter sprake bracht in Oscare, het nazorgcentrum voor brandwonden waar ik vrijwilligerswerk doe, werd er heel enthousiast op gereageerd.’

‘Het idee om een tiental boekjes te laten drukken evolueerde al snel naar 500 exemplaren, en daarna 750. Het boekje commercialiseren via een uitgeverij zag ik niet zitten. Dus besloten we een crowdfunding op te starten, zodat we het zelf konden laten drukken en uitgeven. We hebben ons project opgemaakt op het platform Ulule en daar hebben we 90 dagen campagne gevoerd om het bedrag van 5000 euro bij elkaar te krijgen. Kleinere donaties kregen postkaarten, een poster of boek. Donaties vanaf 250 euro werden vermeld in het boek. Heel even zag het ernaar uit dat we het einddoel van onze crowdfunding niet zouden halen, maar dankzij een grote sponsor die zich op het laatste nippertje heeft gemeld, hebben we ons streefdoel toch bereikt.’

Het is niet erg om anders te zijn

‘Uiteindelijk hebben we 5180 euro bij elkaar gekregen, waarmee we het drukken van ons boek nu hebben gefinancierd. Hij zal maar op heel kleine schaal te koop aangeboden worden. Aan medische en paramedische organisaties, bibliotheken, verenigingen, of ziekenhuizen wordt hij gedoneerd, zodat zij hem op hun beurt kunnen schenken aan patiënten of familieleden van patiënten, die er echt iets kunnen aan hebben.’

”Mama’s zijn mooi’ is een kinderboek met leuke illustraties, dat geschreven is voor kinderen met leesniveau AVI 8. Het is zowel een voorlees- als leesboek en is ook geschikt voor kinderen of mensen met dyslexie. Ik heb hem gemaakt voor een zo breed mogelijk publiek. Het verhaal staat heel dicht bij mijn eigen verhaal, maar de problematiek die aan bod komt in het boek is breder dan alleen maar datgene wat mijn eigen dochter heeft meegemaakt. Mama’s zijn mooi is net gelanceerd en ik hoop oprecht dat ik hiermee nu een bewustzijn kan creëren dat het niet erg is om anders te zijn en om dat ook te benoemen.’

(Bron: Flair)

Mama’s zijn mooi is een pakkend verhaal van een mama met littekens door brandwonden en hoe haar dochtertje daarmee leert omgaan op school. Het is een ode aan alle mama’s die er wat anders uitzien. Als onderneming die zich specialiseert in brandpreventie en brandbestrijding kunnen we alleen maar enthousiast zijn over initiatieven als deze. Wij zijn enorm trots en blij dat de inspanning van ons moederbedrijf PreBeCo, in samenwerking met onze partner Oscare, het uiteindelijk mede mogelijk heeft gemaakt om dit prachtige boek uit te brengen.

Meer informatie over het boek en hoe het te verkrijgen vind je op de Facebookpagina van Mama’s zijn mooi !